Lima en het Noorden...

Hallo Kerstengeltjes,

Hoe is het daar? Ik heb gehoord dat het nog erg warm is in het tijd van het jaar.. Nou, ik gun het jullie wel hoor ;-).

Ik ben 4 dagen in Lima gebleven. Lima is echt huge.. Je kunt merken dat het een grote stad is. Van a naar b met de taxi was minstens 25 min rijden, en.. een stuk duurder dan de 2 sol die je in Cuzco moet betalen voor een ritje. Als je rondrijdt en beseft dat er 8 miljoen mensen wonen... aparte gewaarwording. Ik ben nog niet eerder in zo´n grote stad geweest.
Lima is wel warm, maar er hangt altijd een mist in de lucht (wegens allerlei natuurkundige factoren). Lijkt me depressing als je daar altijd woont, maar voor nu prima.
Lima is de stad waarvan vele zeggen, niet heen gaan, niks aan. Maar ik vond het wel even lekker om in een grote stad te zijn. Weer even wat anders. Niet te lang.., maar wel voor even. De wijken Miraflores en Baranco zijn mooie, gezellige en veilige wijken, dus prima om daar te verblijven.
Ik heb genoten van Mc Donalds (die je alleen maar in Lima hebt), Starbucks, Dunkin Donut, grote shoppingmalls, moderne dingen, etc. Hoe fout ook, op zijn tijd vind ik dat gewoon even heerlijk!
Maar.. Ik heb natuurlijk niet 4 dagen in de Mc Donalds gezeten..
Ik heb in Lima op mijn 2e dag van mijn verblijf daar, doei gezegd tegen Alex en Jazz. Na een dag shoppen, waarin hun allemaal leuke kleding insloegen, omdat ze bijna naar huis gingen en het dus konden veroorloven. Ik heb kwijlend toegekeken, maar wetende dat mij dat ook nog te wachten staat in Buenos Aires, kon ik het accepteren, hi hi. Dag mooi geklede schatten.
Ik ben naar een museum (Arte del Peru) geweest, waarvan ik wederom een hoop geleerd heb over de Inca kunst. De sectie fotografie sprak me toch het meest aan, ja dat wordt mijn nieuwe hobby eenmaal terug in Nederland.
Ook ben ik naar de grote zwarte markt geweest. Leuk lekker struinen.
Maar, ik wilde echt alles zien van Lima, dus heb ik voor mijn laatste dag een paardrijtocht en een citytour geboekt.
Het paardrijden was erg mooi. We gingen eerst door een moeras gedeelte, waar ik roofvogels heb zien jagen en roadrunners heb gezien. Even later kwamen we aan op het strand (Bia Beach). Mooi afgelegen strand en lekker weer. En dan heerlijk galopperen met mijn haar in de wind, mmm, das genieten. En, voordat we het strand wilden verlaten, zagen we in de zee een grote groep dolfijnen. Picture perfect dacht ik zo!

Daarna op Citytour. De tourguide heeft ons zijn ´latino-americano´ huis laten zien, wat net als de kerken hier, vol met bling bling en potten en prullaria staat. Je moet ervan houden. Daarna zijn we naar downtown Lima geweest. Op de Plaza del Armas hebben ze het paleis staan van de president. Iedere dag worden de wachters gewisseld en dat gaat heel officieel met heel veel toeters en bellen. We keken ernaar en even later kwam de president met zijn familie naar buiten gelopen om naar het publiek te zwaaien. Dat is wel apart. Ik heb nog niet eens mijn eigen koningin gezien! Voordat ik heel enthousiast terug ging zwaaien, heb ik eerst even gevraagd hoe het zit met deze president. Ik heb begrepen dat hij in het verleden Peru flink om zeep heeft geholpen en nu net weer is verkozen en dus een 2e kans heeft gekregen.. Dan toch maar zwaaien in de hoop dat hij nu het goede voor heeft met zijn land.

Ik heb na die tour de rest van de dag in het hostel van de tourguide gespendeerd, samen met de 2 andere meiden die mee waren op de tour. In mijn eigen hostel, wederom ´the Point´ was het wel prima qua aanspraak, maar gewoon niet helemaal mijn types mensen at the mo. ´s Avonds was het tijd om deze grote (en in verhouding dure) stad te verlaten en vertrok ik verder richting het noorden: Huaraz.

Na 8 uur nachtbussen, voor 41 sol met studentenkorting ;-), met nog steeds de luxe bus Cruz del Sur, en wederom een snurkende man achter me, (heb ik een bordje op mijn voorhoofd met...) kwam ik aan in Huaraz (op 13-12-06). Huaraz is een klein plaatsje (55.000 inw.) wat weer midden in de Andes ligt (op 3100 m hoogte), sterker nog, het ligt in de Cordillera Blanca (en Negro). Een van de grootste en populairtse Andesgebergte van de wereld.
Ik had al een hostel uitgezocht en vanuit Lima geregeld dat iemand me kwam ophalen op het busstation. Bruine haren werken heus wel op de lange termijn.. Hostal ´Churup´ was super mooi. Nog niet eerder in zo´n mooi hostal gezeten! Het was gezellig pitoresk met open haard en uitzicht op de besneeuwde bergen e.d. Prima!
Ik ben die dag het plaatsje gaan verkennen en heb gekeken naar alle tours die je hier kunt doen. Wandelen en outdoor zijn erg populair, vanwege de inmense bergen. Ik wilde graag een paar daagse wandeling maken door besneeuwde bergen (´live life to the max´, remember), maar er zat alleen een maar aan.. Het is in de Andes regenseizoen. Wat betekent dat als je een trekking gaat doen, je veel regen hebt, sommige trekkings gaan niet eens door, waarvan de sneeuw trekking er 1 is. Jammer, maar wandelen in regen en slapen in natte tenten zag ik toch ook niet zo zitten, been there, done it. Ik zag op een foto in het reisbureau dat je wel kon ijsklimmen... Een goede variant dacht ik zo, dus ik gaf aan dat ik dat wilde gaan doen. Ik was de enige gek die me hiervoor opgaf (eigenlijk vanwege laagzseizoen hoor), dus ik betaalde wat meer, maar maakte mij niet uit, want dat wilde ik gaan doen.
Dus de volgende dag, ging ik met mijn eigen tourguide en een bus vol met mensen die alleen gingen gletsjer wandelen, naar een hoogte van 5400 m. om te ijsklimmen. Vanuit de bus zag de scenery er al mooi uit en in de verte zag ik de gletsjersbergen. Na een korte wandeling had ik het startpunt van mijn klimparty bereikt, mijn avontuur kon beginnen. De tourguide had alles bevestigd. Ik in de touwen en samen met een paar ijspinschoenen aan en 2 hakbijlen zei hij: ´toe maar´. De gletsjerberg was echter vrij stijl, maar ik ging ervoor. Eerste stapjes, pittig. Het ijs laat zich zomaar niet kennen en ik moest hard trappen om mijn schoenen te bevestigen in het ijs. Het was zwaar. De hoogte valt ook tegen. Ik was nog niet eerder op 5400 meter hoogte geweest en de lucht is behoorlijk ijl. Door dit alles leken mijn moves soms meer op ijsknuffelen; dan viel ik of kon ik geen grip krijgen en ik weet zeker dat het leek alsof ik een geheimpje vertelde aan het ijs en dat verzegelde met een knuffel. Als je tegen het ijs aanviel btw, dan kwam dat hard aan. Ik had mijn knie al behoorlijk gestootten. Ik had 2/3 geklimd. Mijn benen trilde als een rietje van de zwaarte, maar ook wel een beetje van angst. Ik keek omlaag en dat was zo´n moment waarvan je denkt: Rachel, je moet je echt laten nakijken... Dus ik zei tegen mijn guide dat ik naar beneden wilde en daar ging ik. Ik moest bijkomen. Maar ik baalde ook dat ik de top niet gehaald had. Terwijl ik aan het bijkomen was, ging mijn guide even zonder touwen oefenen (vandaar dat er 9 doden per jaar vallen in de cordillera Blanca). daarna wild eik nog een keer. Ik zou hoe dan ook die top halen! Dus daar ging ik weer. Dit keer wat sneller. Mijn lichaam was wel moe. Op een gegeven moment viel er ijs van boven naar beneden. Je raadt wel met welk lichaamsdeel ik dat ijs opgevangen heb... Precies, goed gegokt, mijn neus. Auw, dat ijs is zo scherp als messen, dus bloed in het spel. Nu nog de tranen en agressie en ja hoor, ik had de top bereikt!! Goedzo Rachel, ben trots op mezelf. Mooi uitzicht over de gletsjers daarboven en daarna voldaan abseilen naar beneden.. Bijzondere ervaring. Niet makkelijk, wel een avontuur en achivement!
Op de terugweg zijn we nog gestopt bij een minarelenmeer, wat mooie roestige kleuren geeft. En ik heb de grootste bloemen ter wereld gezien. Jesus, die dingen zijn inderdaad groot, zie foto (of ben ik nou zoo klein?).
Eenmaal in het hostel had ik erge hoofdpijn van de hoogte. Morgen dus even rustig aan.

Na mijn rustdag ging ik een 1 daagse wandeling maken naar wat men zegt ´het mooiste meer van de Cordillera Blanca´. Om 6 uur op en gaan. Ik zou eigenlijk weer de enige zijn, maar die ochtend schoven er nog 2 Peruanen aan. Gezellig. We gingen eerst ontbijten in een dorpje in de bergen. We gingen naar de markt en daar waren stendjes waar je kon eten. Vlees werd voor je neus bereid en hetzelfde mes en vleesplank werd ook gebruikt voor de mais en paprika e.d. Dat is me toch iets te onhygienisch, mijn westers maagje kan dat niet aan. Dus ik pakte mijn banaan als ontbijt. Net op dat moment roerde een van de kokkinnen door haar grote pan met, ik dacht soep, maar ze haalde er een gekookte koeienkop uit... Gatver.. Ze pullikte de hersenen en aders eruit en legde daarna dat alles zo op een bord prompt voor mijn neus neer. Euhm.. Ik eet dat banaantje anders wel wat later.. dacht je alles gehad te hebben, kwamen vervolgens ook andere organen uit de soep tevoorschijn, hart, lever, etc. En on top of that dronk een van de Peruanen een glas met vet. Thank god dat ik nog geen ontbijt op had, anders lag die nu op het bord naast de koeienkop. Volgens de tourguide konden we om 12 uur ook eten en drinken, dus ik liet het hier even bij. Daar begon de wandeling. Wauw. Het was meteen al mooi. Het leek echt op de Lord of the Rings scenery. Een van die Peruanen die mee was, is 2 m lang.. Dat is echt zeldzaam voor een Peruaan.. Dus even twijfelde ik of ik niet echt in de film belandt was..? Hoge bergen om ons heen; lopend langs beekjes en dieren en kleine rieten huisjes. Om vervolgens te stijgen en uitzicht te hebben op bergen en meren. Het was bewolkt maar nog geen regen, dus ik maakte een zonnedansje, want als ik eenmaal bij dat meer was, dan wilde ik zon. We liepen in totaal 12 km, waarvan 10 omhoog op 4600 m hoogte.. Dat was, vul in, 6 letters, 2 lettergrepen ......, klinkt als klittig...
Uitgeput kwam ik bij het meer aan, genaamd ´Lake 69´. Prachtig. Een super surrealistisch blauw meer met daarboven besneeuwde gletsjers, waarvandaan watervallen weer naar beneden vallen in het meer en.. zon! Mmm... Even genieten.
Vervolgens gingen we alle 12 de kilometers weer terug lopen, waarvan een deel in de regen. De grote vriendelijke reus kon de hoogte niet aan en kotste zijn weg naar beneden. En waar die lunch bleef, Gollum mag het weten, want die was er niet (goed voorbeeld van miscommunicatie), dus zonder water en brood de hele dag op sleeptouw geweest. Eenmaal in de auto om 17 uur, waren we allen kapot, maar melig. Ik heb de hele terugweg flink gelachen met de Peruanen en goed Spaans kunnen oefenen. We zouden na de tour cavia gaan eten met zijn allen, maar erg jammer, ik had geen tijd meer, want die avond ging mijn nachtbus naar mijn volgende bestemming, Trujillo. cavia ziet er vies uit, maar ik vind wel dat het bij de experience hoort om het een keer te eten..

Maar even over Huaraz, aangezien Andres en Bregtje er alles over willen weten, tenminste, dat denk ik... Het is een dorpje. Mensen zijn erg vriendelijk. Het is een mooie omgeving. Qua backpackers en tours is er in het laagseizoen niet zo veel te beleven, ook al ben ik erg tevreden over mijn tours. In hoogseizoen daarentegen kun je goed stappen zowel in de natuur als in de discotheken. Groot verschil met Lima. Pas na Lima besef ik hoe anders de mensen in de bergen zijn. Ze liggen dichter bij de Inca´s in mijn ogen, zijn vriendelijker en leven met de natuur. Ze zien er ook donkerder uit dan de gemixte bevoling in Lima. Interessant!

Ok, op naar Trujillo dus. Ik had in het hostal in Huaraz een Nederlands stel leren kennen van 31 uit Utrecht, Welmoed en Ruben, en die gingen met dezelfde bus. Gezellig. Na 8 uur kwamen we aan in Trujillo. Dit keer geen snurkende man naast of achter me, maar wel een man met een bebloedde vinger, blijkbaar was er een ongelukje gebeurd. Maar met je ogen dicht, hoor je niks van een bebloede vinger, dus vooruit, deze rit is goedgekeurd qua inzittenden.

Vanuit Trujillo kun je 2 oude pre-Inca sites bezoeken. Dat wilde ik gaan doen, om vervolgens die avond meteen met de nachtbus naar Mancora te vertrekken, dat strandplaatsje weet je nog.. Want het strand riep me al een paar dagen en ik kon gewoonweg niet langer wachten. Welmoed en Ruben vonden dat ook een goed plan en gingen met me mee naar een hostel/reisbureau om die tours te boeken.
De eerste tour die we deden was de ´Huaca de la Luna´. Dit is een tempel die gebouwd is in 200 jaar na Christus. Door het woestijnklimaat en de manier van bouwen van die samenleving, is alles goed bewaard gebleven. Ik moet zeggen, dat is behoorlijk indrukwekkend. Ik vind dat ze dat in de Lonely Planet erg ondervertegenwoordigen. Daarna lunchen, ik had wederom geen ontbijt op wegens omstandigheden, dus na deze lichamelijke reiniging, ging ik voor een grote lunch met lekkere taartjes!
Vervolgens gingen we naar het Chan Chan paleis, wat gemaakt is in 1000 na Christus. Erg boeiend en zeker de moeite waard!

Op naar Mancora, mmm, ik kon niet wachten. Dus wij naar het busstation om een kaartje te kopen, kregen we als antwoord vol... Volgende busmaatschappij... Vol... Daarna, vol... Dat was balen. We zaten vast tot morgenavond in Trujjilo.. Daar ging me briljante plan zo hopakee de koeiensoep in. We zijn de volgende dag vanuit Trujillo naar Huanchaco gegaan, een vissersdorpje met een strand vlakbij Trujillo. Het was een leuke manier van tijdsverdrijf, maar echt mooi was het niet (ook al zegt Lonely Planet dat dit in de top 30 van Peru hoort). Het strand is erg vervuild. Dit zie ik wel vaker in Peru, erg jammer van de natuur. Dus als er nog vrijwillegers nadenken over een project.. Ideetje!

Maar ´s avonds dan eindelijk met de nachtbus naar Mancora. Nog eens 9 uur gebust. Omdat we gister zoveel pech hadden met de bussen, hebben Welmoed, Ruben en ik onszelf getrakteerd op Businessclass in de bus (11 euro). Helemaal super de luxe goed, met leren brede stoelen, eten en films en.. geen snurkers of vampieren!!

En dan eindelijk.. De volgende dag kwam ik aan in (alweer) mijn laatste bestemming van Peru.. Mancora (19-12-06). Ik heb nu alle highlights gezien in Peru. Dit binnen de tijd en budget die ik dacht ervoor nodig te hebben en dat zonder er teveel over na te denken. Fantastisch land, maar daarover later meer.

Mancora is heerlijk. Het is een klein strandplaatsje waar veel surfers zitten. Het strand is mooi, alles is relaxed met rieten huisjes, hippies, barretjes aan het strand, leuke strandtours, the whole package zeg maar.. Helemaal goed. Ik denk dat ik kerst hier ga vieren, mits ik leuke mensen vindt om kerst mee te vieren. Ruben en Welmoed en ook Anne die ik nog ken van Cuzco en ook hier is, gaan voor de kerst weg, dus even aankijken..

Maar er leeft nog een plan bij mij.. Milou zit in Curacao in januari en nu ligt Equador heel erg dicht bij Curacao, dus de kans zit er in dat ik daar een week heen ga!! Maar dan heb ik nog wel sponsors nodig ;-), dus als er nog vrijwilligers zijn die zich daarvoor geroepen voelen.. Heel goed ideetje!

Maarre, ik moet gaan. Het strand wacht op me net als de fruitsalades en de lekkere vis die ik zo ga nemen als ontbijtje!!

Lieverds, ik ben nog niet zo met kerst bezig, maar voordat het te laat is wil ik jullie allemaal heel fijne kerstdagen wensen. Dat jullie allemaal maar mogen genieten van elkaars gezelschap en er minstens 1 op mij drinken, want dat doe ik hier ook op jullie!!

Dikke vette zoen,

Rachel