Avonturen in Cusco!

Hey Lievies,

Sorry sorry dat ik al even niks heb laten horen, maar ook hier vliegt de tijd.. Ik draai mijn kont en er is alweer een week voorbij, echt bizar. Ik heb gewoon het gevoel dat ik achter de feiten aanloop, maar das nie de bedoeling van reizen. Dat komt voornamelijk door de dagelijkse lessen en huiswerk, de vele dingen die je hier daarnaast kunt doen, het uit eten gaan en natuurlijk stappen.. :-) Dus ook het hier volgende verhaal heeft even op zich laten wachten, maar ik heb wel wat avonturen om aan jullie te vertellen!

Ik was gebleven bij het mountainbiken vorig weekend. Nou dat was heavy stuff hoor! Ik heb geloof ik zo´n 40 km gefietst, nee niet zoals in Nederland, lekker over het asfalt, maar over rotspaden, langs kliffen naar beneden en helaas, ook omhoog (20 % van de trip). De hoogte is dan echt killing. Met mijn tong op mijn knieen probeerde ik de berg op te komen (niet zeggen, maar soms al lopend). Maar... het uitzicht was waanzinnig! We begonnen ergens midden in de Sacrad Valley en begonnen downhill, wat meteen al spannend was vanwege alle groeven en loszittende stenen. We fietsten langs hoge bergen en landakkers waar de locale bevolking hard aan het werk was. Ik ben een echte toerist en stopte iedere keer voor een mooie foto. Toen kwamen de locals naar me toe en begon ik een praatje met ze. Ik kreeg maisbier aangeboden. Dat ging ik dus even proeven. Ze keken me allemaal met grote ogen aan (ze dachten waarschijnlijk: die spoort niet om te gaan fietsen, maar goed). De mensen blijven arm en vroegen om geld, dus dat heb ik ze gegeven en snel weer op mijn fiets om de anderen bij te houden. Ik en Jaime fietste vaak achteraan. Heus niet omdat het zo zwaar was en ik niet als een dolle de berg af durfde te sjoeven, maar vooral omdat we veel foto´s maakte en dan beter van ons uitzicht konden genieten. Op een gegeven moment fietste ik een geruime tijd voor Jaime downhill. Ik hoorde een schreeuw en ze zei: myy braakeeeesss.... en ze zoefde voorbij en ik dacht, knap als ze al fietsende overeind blijft en helaas, even later knalde ze met een vaart tegen de grond. Toen ik merkte dat ze ok was, brak me de slappe lach van hier tot Lima uit. Ik lig nu ook in een deuk, maar je had er bij moeten zijn. Ik had mijn lesje geleerd en hield mijn remmen nog beter vast! We stopten in Moray (een oude Inca ruine) en bij Salinas (zoutvlaktes). Allemaal erg mooi en nadat we de hele dag gefietst hadden, waren we kapot maar voldaan! Heerlijk om zo´n activiteit te doen. Even anders dan het ´al andere maar toch o zo vertrouwde´ dagelijks leven in Cusco!

Op zondag zou ik gaan paraglijden, maar dat ging wegens omstandigheden niet door. In plaats daarvan zijn we naar een voetbalwedstrijd gegaan in de het stadion in Cusco. Het was een wedstrijd Cusco-Lima. Het was een leuke ervaring, knappe voetballers ;-). Daarna hebben Jaime en ik onszelf op zijn allerzondags laten verwennen met een massage en lekker eten. Prima!

Toen begon ook mijn gedisciplineerde week weer, vol hersenkrakerij en huiswerk. Ik had die week dus voor het eerst priveles en ondanks dat ik nu erg geconcentreerd moest zijn, beviel het me prima. Ik praat tijdens de privelessen veel meer en ik leer sneller. En.. Ik krijg de meest sappige roddels over de school en de leerlingen te horen van de juffrouwen. Echt zo onproffesioneel, maar erg grappig! Toch gaat het met ups en downs hoor, dat Spaans. De ene dag denk ik: Yo Yo Yo, hablo español en de andere dag denk ik, F****** Spaans forget it! Geduld, zeggen mijn juffies en.. meer leren, maar dat blijft lastig in dit bruisende Cusco :-s.
Salsa dansen is een heerlijke uitlaatklep en ik vorder daarin sneller dan het Spaans.

Ik heb de kerk op de Plaza del Armas bezocht. Een cultureel tripje tussendoor. Een overweldigende kerk, met veel verschillende stijlen, omdat het vanwege aarbevingen een paar keer half vernietigd is, en ze het dan weer weder opbouwde in een andere stijl. Al met al, veel bling bling en porseleinen poppen met Peruaanse mutsen op, die Jezus zijn, geloof is betrekkelijk!

Na die drukke week, brak het weekend weer aan. Flink stappen dus. Ik probeer telkens naar verschillende barren en discotheken te gaan, onder het mom van ´get the most of it!´ Ik belandde in een barretje, waar een Peruaan, een Chilleen en een Argentijn, de mooiste nummers speelden op hun instrumenten. Dat is zo´n moment waarvan je denkt, Yes! En na een stapavond met maar 3 uur slaap... Dan toch paraglijden!

We kwamen er aan. Een hoge berg met een afgrond en uitzicht op de vallei... Daar moesten we dus al rennend, vliegend in verdwijnen. Spannend. Hij wees mij aan en zei: jij gaat als eerst, want jij bent het lichtste. Nou, ik schoot gelijk vol van zenuwen en ik wilde eerst kijken, voordat ik dit ging doen. Gelukkig was dit in orde. Het zag er best tranquillo uit toen de eerste ging, dus toen ik als tweede moest, had ik er alleen maar veel zin in. Ik zat vast een grote tas en op zijn commando moest ik gaan rennen. Voordat je het weet zit je in de lucht en zoef je die afgrond af. Eitje... Dacht ik, maar eenmaal in de lucht scheet ik m echt. We moesten wind zoeken en soms betekende dat dat we een louping (niet over de kop natuurlijk en thank god) moesten maken, waar mijn maag nee dank je tegen zei. Helemaal tense hing ik op 1 km boven de grond, 50 km per uur vliegend in dat ding. Mammaa..... Ik wist dat het een half uur zou duren, dus na, ik schat een kwartier, probeerde ik me te ontspannen en te genieten. Ik heb zelfs een foto durven maken. Ik weet nu hoe een vogel zich voelt, dat heb ik altijd willen weten en daar gaan mijn dromen over, maar ik ben toch blij dat ik geen vleugels heb! De landing ging zeer soepel en toen, de grond kussen! We landden echter in een boerenveld en onze paraglider bestuurders, belandde in een woordengevecht met de boeren. Dit duurt, net als bij de Israeliers, behoorlijk lang en voordat ik het wist zag ik voor het eerst Peruaanse billen en geslachtsdelen, waarop de paraglider foto´s ging maken. Mmm apart.. Toen weer in de auto terug de berg op. Nu was mijn adrenaline eindelijk gezakt, maar dat tripje heeft het weer doen opborrelen. Met slippende banden door de bochten langs kliffen op, en ze rijden hier niet echt aan een kant van de weg, dusse.. Ik vroeg de bestuurder of ik mijn helm weer moest opzetten. Hij moest lachen, en zei: vliegen is veiliger dan autorijden. Klopt! Dus toen heb ik maar mijn fingers gecrosst voor de 2e keer. Maar zoals je merkt, heb ik het overleeft.

We moesten nog een hele tijd wachten op de anderen die nog moesten vliegen en aangezien we daar geen zin in hadden en we toch in de Sacred Valley waren, zijn we naar Chinchero gegaan. Nog een wel bewaarde Inca ruine. Hoog in de bergen, liggen dan oude Inca huisjes en irrigatiesystemen. Het zag er heel rustgevend uit. Chinchero betekent regenboogberg en dat klopte. Ik heb nog nooit zo dichtbij een regenboog gezien. Even later kwamen er leraren met kinderen aangelopen. Ze zeiden: foto foto. Nu lopen er in Cusco Peruanen rond die graag op de foto willen voor 1 sol. Dus ik dacht, nee nu even niet. Maar het omgekeerde was waar. Ze wilden ons op hun foto hebben. Nou, ik weet nu hoe het voelt om een filmster te zijn. De ene foto na de andere foto werd er geschoten. Dan moest ik met die en dan met die op de foto. Nu kon ik natuurlijk niet achterblijven en heb ik hun ook een foto van ons met iedereen laten maken. De jongen die mijn camera in handen had, kon echter het doordraaiknopje niet vinden, hi hi. Dus na de uitleg heb ik hun de foto laten zien. Erg leuk!

Op zondag ben ik naar nog een Inca ruine gegaan, genaamd Pisac. Weer met de locale volle bus erheen. Ik moet zeggen, ik heb nu een hoop ruines gezien, sommige zijn klein en andere groot, maar deze was huge! En erg mooi. Op 5 verschillende plekken stonden ruines, wederom hoog in de bergen en we hebben daar heel rustig al genietend rondgelopen. Prima!

Gister heb ik een paardrijtocht gemaakt langs 3 kleine ruines (Tambochay, Pukapukara en Q´engo). De tocht was mooi. Ik kreeg mijn paard echter voor geen goud in draf, dus dan maar genieten in de 1e versnelling, hi hi..

Ik moet eerlijk toegeven dat het regenseizoen hier in de bergen echt begonnen is. We hebben een paar koude en natte dagen gehad. Gelukkig is de rest van Peru wel warmer, dus voor nu kan ik het wel aan. Echter, eergister is er een aardbeving geweest en sinds die tijd schijnt de zon. Een van mijn jufrouwen zegt, dat er na een aardbeving een korte zonnige periode volgt. Dus vandaag liep ik weer lekker in mijn hempie rond, beter!

Ik ben net terug van mijn 9e salsales. Het gaat echt leuk en mijn leraar(tje) vindt me helemaal goed. Morgen ga ik met hem mee naar een latin bar waar de hele avond zuid-amerikaanse dansen worden gedanst. Ik ben erg benieuwd!

Reizen kent ook mindere kanten. Zo heb ik van mijn moeder gehoord, dat mijn lieve Jane, waarschijnlijk nog enkele weken te leven heeft. Ik moet zeggen dat me dat zwaar is gevallen, ook al wist ik van tevoren dat ze een oud hondje is en de kans erin zit..

Verder ben ook ik getroffen door de bacterien die hier rondzweven. Echt iedereen is ziek of ziek geweest. Ik heb gelukkig alleen een verkoudheid, sommige zijn echter getroffen door longontsteking, salmonella, etc. Toch hoop ik dat het voor vrijdag over is, want..

Ik heb nu de belangrijkste ruines gezien. Er zijn er nog een paar kleine, maar die geloof ik helemaal! Maar er is nog een climax ruine.. Macchu Pichu! Aanstaande vrijdag ga ik een 4-daagse wandel- / kampeertocht daarnaartoe maken. Dit wordt een pittige tocht, maar desalniettemin heb ik er veel zin in. Daarna, ben ik los... Nog 1 dagje les, maar ik kan dan niet meer op school verblijven, dus ga ik op zoek naar een hostel en ga ik mijn plannen voor mijn verdere reis waarmaken.

Maar.. Eerst nog even in Cusco vertoefen, waar ik me meer dan thuis voel!

Dus mijn volgende verslag is na Macchu Pichu..

Hou je haaks, dan doe ik dat ook!

Dikke pakkerd,

Mij