Strand, jungle en bergen..

Hey mi doushies,

Daar ben ik weer, na gereisd te hebben in heel wat uitersten... Van de prachtige stranden van Curacao, naar de diepe jungle om vervolgens een van de mooiste berggebieden van Ecuador te zien.

Laat ik maar bij het begin beginnen (nou ja, begin, als je al 3 maanden onderweg bent), anyways, Curacao...

Ik had er erg veel zin in. Even de lonely planet opzij en 9 dagen chillen op het strand. Ook Miloutje weer zien leek me erg leuk, iemand die je goed kent.
Mijn vlucht ernaartoe ging prima. Ik moest in Columbia 3 uur wachten. Ik zat een beetje rond te kijken en ineens loopt er een meid langs met een lint van Miss Guatamala om haar heen. Ik moest er een beetje om lachen, ik zou namelijk zelf niet met mijn paardenbekers over het vliegveld lopen. Maar even later volgden er meer Missen van Zuid-Amerika. Echt grappig. Nou, Miss Colombia mag winnen hoor!
Ik kwam helemaal veilig, zonder verstopt drugs in mijn backpack, aan op Curacao. De hittegolf kwam me tegemoet, heerlijk. Milou stond op me te wachten en het was erg leuk om haar te zien. Eenmaal in Milous huurauto op weg naar ons appartement kwam er een gevoel van surrealisme op me af. De lokale bevolking spreekt Nederlands, de wegen zijn Nederlands en er rijden luxe auto's op, er zijn hier guldens, Milou is er ineens... Het was echt heel erg raar. Het leek wel of ik in een tijdmachine had gezeten. Nadat ik me spullen had gedropt gingen we natuurlijk meteen los in een beachdiscotheek. Ook daar allemaal Nederlanders. Ik was ineens vakantieganger en geen backpacker meer. Maar na de acclomatisering vond ik het helemaal gewoon en helemaal cool!
Ik kan nu van iedere dag beschrijven wat we gedaan hebben, maar het komt hier op neer: Vroeg opstaan, ontbijten in het appartement, met zijn allen een strand uitkiezen om die dag heen te gaan, en elke keer was het een super waanzinnig mooi fantastisch blauw strand (blauw strand = wit zand en aquablauw water). Daarna mooi maken en uit eten, om weer tot in de late uurtjes te stappen. Er was iedere avond op een andere plek een groot feest, waar heel het eiland naartoeging. Een gezellige bedoeling. En wat is nou zo leuk als je als backpacker op een vakantieplek bent.. Iedereen vindt je reis door Zuid-Amerika uiterst bijzonder en stoer. Leuk, ben weer wat gegroeid!
We zijn ook een dagje met de boot naar klein Curacao gegaan. Die boottrip duurde ong. 2 uur en ik was alweer erg bang om zeeziek te worden. Maar ondanks het geschommel van zo'n 2 uur, hebben mijn zeeziektabletten en mijn uiterste concentratie op de horizon ervoor gezorgd dat ik dit keer niet groen en geel overboord hing. Ook de andere maakten zich er veel zorgen over, maar hadden er geen last van. Alleen Milou was de enige die zoiets had van: nou je wordt echt niet ziek hoor. En vervolgens was ook Milou de enige (van de hele boot) die wel ziek is geworden.. Ik vond het wel sneu hoor...
Op zaterdag vertrokken Milou & co. Ik bleef tot maandag en kon bij een vriendin van Milou slapen (die daar werkt). Ik ben daarna een dagje naar een strand geweest om te duiken. Het was alweer lang geleden dat ik dat gedaan heb en erg leuk om te doen. Helaas ben ik al erg verwend met Australie qua duiken en moet ik zeggen dat de koraal en de vissen een beetje tegenvielen. Maar, duiken is altijd leuk!
En op mijn laatste dag pakte ik toch weer mijn backpackinstinct op, en ben ik met een reisgidsje van Curacao door Willemstad gaan slenteren. Erg leuk. Allemaal oud Hollandse gebouwen in vrolijke kleuren! Cool.
Voordat ik Curacao ging verlaten ben ik nog even een supermarkt ingedoken om kwinkslag hagelslag, boerderijdrop (voor Welmoed en Ruben die ik weer in Quito zou zien) en rooibosthee te kopen om mezelf nog even te verwennen met deze Nederlandse produkten.
Het was tijd om dit vakantieparadijs te verlaten. Ik stapte in het vliegtuig en viel als een blok in slaap, ik merkte niet eens dat we waren opgestegen. Mijn doel was lekker chillen op Curacao, maar van al dat gestap en vroeg opstaan was ik echt helemaal kapot. Maar, dat was het dan ook echt waard. Een echte aanrader dat Curacao!!!

Ik ging weer naar mijn inmiddels vertrouwde Quito / Ecuador / Zuid-Amerika. Ik had zin om weer lekker rond te reizen!

Ik kwam ' s nachts aan, lachte de taxi's op het vliegveld uit die me probeerde af te zetten, 'ik ken het hier ja', dus gepingeld tot de normale prijs van 2,5 dollar en naar een hostel gegaan, waar ook Welmoed en Ruben weer waren. Ik heb ze het zakje boerderijdrop kado gedaan en we hebben samen gesmikkeld van de hagelslag. Helemaal goed. Daarna volgde het afscheid. De volgende keer dat ik ze zie is in ons stadje Utrecht.

Mijn volgende bestemming was de jungle... Ik had er al een tijdje naar uitgekeken en erg veel zin in. Ik moest zelf van Quito naar Lago Agrio reizen, van waaruit mijn 5-daagse jungletour zou beginnen. Ik besloot de 8 uur durende bustrip overdag te doen, zodat ik de scenery kon zien en daar kon slapen, om uitgerust aan de tour te beginnen. Dat was een hele rare dag. Ik kwam aan op de terminal om de bus te nemen. Ik had mijn kaartje gekocht en toen ik vroeg waar de bus kwam, bracht een man me naar achter het busstation en zei dat ik daar moest wachten. Ik keek m aan of ie niet goed was en liep terug. Een andere man wees me de goede kant aan. Ik vroeg die vent (met mijn vaders temperament) waarom hij me de verkeerde kant op stuurde. Geen antwoord. Vervolgens zat ik een tijdje in de bus en begonnen 2 toeristen (de enige andere dan ik) te schreeuwen tegen een Ecuadoriaanse man. Die man had blijkbaar onder hun stoel gezeten om hun camera uit hun tas te jatten. Tja, dat gebeurd hier vaker. Daarom heb ik mijn tas op slot en tussen mijn benen. Na nog wat uurtjes rijden, kwamen er allemaal millitairen in de bus met geweren. Ik had hier vervelende verhalen over gehoord, dus ik dacht dat ik aan de beurt was. Het was echter een passpoort en tassencontrole, omdat je richting de jungle bij de grens van Colombia gaat. Ok, prima. En als Gringo zijnde werd mijn tas niet bekeken, das ook raar. Onze busrit vervolgde en toen kwam ik aan in Lago Agrio. Jee, waar was ik belandt? Het zag er heel dodgy uit. Ik wilde naar een hotel vanwaaruit de tour begon, maar die vroegen 13 dollar. Toen naar een hostel gegaan die goedkoper was. Deze was wel wat smerig en had wederom koude douches (ook een prestatie hoor om mijn haar iedere keer in een koude douche met een miezerig straaltje te wassen). Ik ging wat chillen en er werd de hele tijd op mijn deur geklopt. Heel vervelend. De guard van het hostel maakte zich geen zorgen, maar ik vond het wel welletjes. Met mijn zakmes en alarm in mijn hand ben ik naar een ander hostel gegaan, waar ik vervolgens goed heb geslapen, en Lago Agrio, ga er nooit heen!

Mijn jungletour begon. Ik had een erg leuke groep. Ashley, Ariam, Shane, Martine en ikkie. We moesten eerst met de bus naar een rivier en vervolgens 4 uur in een moterboot zitten om op de plaats van bestemming te komen. De Cuyabeno jungle. Onderweg zagen we al roze dolfijnen (zoetwaterdolfijnen), echt aparte wezentjes. Dit beloofde wat. Onze hutten waren ook echt supercool. Bamboohutten met matrassen met daaromheen grote klamboes. Heel knus. Na het eten gingen we al meteen een nachtwandeling maken in de jungle, om zoals onze leuke tourguide Pablo zei: 'to see everything that may appears'. Dus helemaal besmeurd met muskietenspul en een zaklamp op mijn kop, gingen we aan de wandel. We zagen al meteen een reuze duizendpoot, vervolgens sprinkhanen zo groot als mijn hand en een kleine versie van de tarentula. Er liepen mieren rond die erg groot waren en je 15 min. pijn kunnen bezorgen. Ook vlogen er vuurvliegjes rond. Even later zagen we Ashley springen en dansen, hij had op een mierenhoop gestaan (rode mieren gelukkig, nou ja in ned zou dat dus pech zijn, maar hier dus een gelukje), we moesten er erg om lachen. We gingen slapen in onze eigen knusse hutjes. Je hoorde niks anders dan alle dierengeluiden en vleermuizen die rondvlogen, echt cool.
De 2e dag gingen we kanoeen, zo'n 4 uur, ' too see everything that may appears'. We hebben ook toen weer zoveel prachtigs gezien. Afgezien van de jungle om je heen die op zich al heel mooi is, zagen we schildpadden, heel veel vogels, verschillende apen, dolfijnen.. In de middag gingen we nog eens door de jungle wandelen. Het begon te stortregenen, maar het zag er wel cool uit, van die hele grote druppels. We hebben een comminty bezocht die daar wonen. Vrij primitief. We kregen uitleg over hoe ze de jungle beschermen en schildpadden kweken etc. We konden ook zelfgemaakte sieraden kopen. Dat heb ik dus ook gedaan, al is het maar om die mensen te steunen.
Na het diner gingen we met de moterboot in het donker op zoek naar Kaaijmannen (krokodillen). Nou wat er die avond is gebeurd... Ik ben geloof ik nog nooit zo geschrokken in mijn hele leven!!! We vaarden langs de oevers en met onze zaklampen probeerden we de rode ogen van de kaaijmannen te zien. We stopten even om goed rond te kijken. En toen kreeg ik de schrik van mijn leven... Er sprong een kaaijman zo groot als ik in onze boot. Het ging allemaal heel snel, maar we klapten om en lagen met zijn allen in het water. Ik probeerde zo snel als ik kon weer in de boot te klimmen, bang dat ik gegrepen werd door zo'n beest. Net als de anderen, het was een grote chaos maar het lukte mij om in de boot te klimmen. Maar we mistte Shane en zagen een hoop gespatter op het water, ik was zo bang... De tourguide sprong weer in het water om hem te redden, maar ...... Ok, als jullie die laatste 8 regels geloven zijn jullie goed gek, ha ha!! Nee hoor, geen Kaaijman gezien, het water was te hoog, zodat ze verstopt waren in de jungle.. Hi hi..
De 3e dag gingen we met de kanoes papegaaien spotten, er waren er heel veel. Vervolgens hebben we 4 uur door de jungle gelopen met een 61 jarige man van de community. Hij liep voorop met zijn grote hakmes. Hij legde ons alles uit over alle planten, bomen en dieren. We hebben gezien hoe je een val maakt. We hebben medicijnen ontdekt voor diarree, tegen zwangerschap, voor hoofdpijn etc. We kregen de kans om boomlarven te eten, maar ik pastte dit keer, nadat ik de anderen zag kokken. Zulke dingen doe ik alleen tegen betaling hoor. Wat ik wel heb gegeten is citroenmieren. Dat durfde ik wel aan, en tja, citroen he.. best lekker. Op een gegeven moment zag iemand een uil. Dit schijnt heel bijzonder te zijn en Pablo en de 61 jarige man gingen uit hun dak. In de jungle betekent het zien van een uil, dat je binnenkort seks zult hebben.. A ha, wij allemaal kijken en afwachten maar, ha ha! Daarna weer verder met de kanoe. Pablo wist een plek waar anaconda's zaten, maar het zou een geluk zijn om ze te zien, aangezien ze vaak in de jungle zitten. Maar ons geluk kon niet op... Op een boomstronk die over het water liep zagen we een anaconda liggen. Hij was 5 meter lang met de omtrek van een boom. Echt reuzachtig en supermooi. We moesten stil zijn en konden vrij dichtbij komen om foto's te maken. Echt waanzinnig!! We zijn nog naar een uitkijkpunt geweest, een gammel verrot houten stijger gebouwd om een boom, maar ik leef nog! We hebben nog aan een lianne geslingerd en op de terugweg naar het kamp zagen we nog wat roze dolfijnen. Zo cool allemaal. De dag was nog niet voorbij, want we gingen vissen.. naar piranhas!! We kregen allen een stok met een touwtje en een haak, waar we een stukje biefstuk aan hingen en afwachten maar. Iemand had beet, het was een catfish, ook cool en redelijk gevaarlijke vis, maar geen piranha. En even later had er weer iemand beet. Een piranha! Echt stoer! Ze zijn redelijk klein, maar hebben een hoop tandjes. Er zijn er nog 2 gevangen, maar mijn piranhas waren slim en aten alleen het vlees van mijn haakje zonder in het haakje zelf te bijten, beetje jammer hoor, toen ging ik maar vissen zonder vlees aan mijn haakje, maar daar trapten ze ook niet in, gek.. Maar ik had ze gezien! In de avond kregen we een tattoo met als inkt een vrucht. Deze tatoo bleef 8 dagen zitten. Ik heb er een op mijn voet laten zetten, maar andere hadden de grootste jungledieren op hun armen. We hebben erg gelachen, ik zie ze al lopen in Quito, fantastisch! We kletsten nog wat en Ariaam begon als een dolle te schreeuwen. Er liep een kakkerlak over de tafel, werkelijk waar, zo groot als een mannenhand. Zo goor!! Ja inderdaad Andres, die kakkerlakken in Mancora waren niks. Pablo wilden hem niet doodmaken, ook al probeerde we hem ervan te overtuigen dat sommige dieren niet mogen bestaan in deze wereld. We gingen gauw naar onze holletjes met muskietennetten, want na deze dag van 12 uur aan een stuk activiteiten doen in de hete jungle, was ik toch al kapot, maar o zo voldaan!
Op dag 4 nogmaals een jungletocht, maar dit keer zonder dat er een pad was. Onze stoere 61 jarige man maakte een weg in het bos en wist waar hij heen ging. Ik zou echt na 1 millimeter al verdwalen, maar het was echt cool. Jammer alleen dat muggen dachten, hey, vers vlees, even happen in die handel. We zagen ook nog een bosschildpad, wat wederom weer erg bijzonder was. Euhm, wat betekent dit, krijg ik nu een mega salarisverhoging?? Daarna tijd voor een siesta.. lekker in de hangmatten een tukkie doen. Daarna begonnen we aan onze laatste jungle-ervaring. We gingen met de kano door een drijvend bos. Oftewel bos dat groeit uit de rivier. Fantastisch mooi. De rivier was zwart en de zon scheen, dus de rivier reflecteerde als een spiegel en al die mysterieuze bomen reflecteerde in het water. Heel sprookjesachtig. Het was er erg peacefull. We vaarden langs een wespennest. We moesten met zijn allen heel hard 'marsh' roepen. De wespen gingen in het nest op een neer en wat we hoorden is alsof een heel leger aan het marcheren was. Dit is het dreigsignaal voor de wespen voordat ze naar buiten komen en het was echt heel bijzonder om te horen! 'S avonds kwam er een nieuwe groep aan. Leuk dachten, even out checken.. Het waren een stuk of 8 oudere mannen, die allemaal bij dezelfde winkel hun legergroene kleding hadden gekocht met bijpassende assoccoires, zo, ik had geluk met mijn coole groep, imagine..
De volgende dag namen we afscheid van alle goede en lieve mensen hier, van de prachtige jungle en gingen we met de moterboot, bus en nog meer bussen terug naar de beschaafde wereld. De dag daarna was ik (pas) weer in Quito.

In de beschaafde wereld heb ik mijn kleding gewassen, mezelf weer even uitgebreid gedouched en natuurlijk stappen met de mensen van de tour en andere die ik nog ken van Quito.

Mijn tijd in Ecuador zat er bijna op en er restte mij nog een ding. De omgeving van het Quilotoa krater meer bezoeken. Dit is een van de grootste highlights van Ecuador... Ik kon ervoor kiezen om dit te lopen in een paar dagen, maar ik had begrepen dat het daar erg rustig is, en om nou 3 dagen in mijn eentje rond te lopen, leek me niet leuk en wijs. Ik had dus een tour geboekt van 2 dagen.

Ik vertrok van Quito richting het Quilotoa gebied. Er zaten nog 3 Engelse in mijn tour, waarvan er 2 over de 30 waren, maar zich werkelijk waar gedroegen als 10 jarige en aan een stuk kletsten. Tja, dat kan natuurlijk ook. Mij maakte dat niet uit, zolang ik de omgeving maar op een prima manier kon zien. Naarmate we van de stad wegreden en in de bergen kwamen, zagen we al verschil in de mensen. Hier dragen de mensen weer echte authentieke klederdracht en leven op heel andere wijze dan in Quito, waar de meest opgedofte dames en heren rondlopen. En dat maar 2 uur verderop. Denk je in dat de mensen in Cuijk nog op klompen lopen, in molens wonen en de hele dag kaas eten en tulpen kweken ofzoiets.. We gingen eerst naar de markten in Saquisili. We begonnen met de dierenmarkt. Het was er een bijzondere scene, een hoop varkens, kippen, lama's etc. Ik liep wat rond, maakte wat foto's, maar voelde me op een gegeven moment toch een beetje onpasselijk worden. Dieren zijn hier echt beesten en zo gaan ze er ook mee om. De levensstandaard van de mensen ligt hier ook lager dan de westerse samenleving, dus je gaat je dier natuurlijk niet beter behandelen dan dat je jezelf behandeld, maar ja, toch een beetje akelig. Daarna naar de caviamarkt. Van hetzelfde laken een pak. Ik moest eigenlijk de hele tijd aan Patricia B. denken met haar caviaatje als huisdier. Anyway, ik heb mijn gefrituurde cavia's op de foto, dus die hoef ik gelukkig niet meer in een restaurant te bestellen! Na de souveniermarkt gingen we naar Quilotoa om te lunchen, maar niet zonder dat we eerst even gespiekt hadden op het uitkijkpunt van het Quilotoa krater meer. Dat is dus een meer ontstaan in een krater van een oude vulkaan op zo'n 3600 m. hoogte. Nou het was echt een plaatje. Waanzinnig mooi! Superblauw water, met daaromheen de krater en vele bergen! Na de lunch gingen we naar beneden lopen. Voor lunch had ik lama. Het smaakt naar gedroogd biefstuk, heel zout en taai, hondenvoer is ook een beschrijving, maar aangezien ik tegen de kinderen van de Arabella zeg dat ze niet onrespectvol over eten mogen praten, doe ik het nu ook maar niet.. We gingen lopen. Cool. Mooie tocht naar beneden. Eenmaal beneden, moesten we eigenlijk meteen weer naar boven lopen om op tijd op de volgende plek te zijn, maar je kon ook met een ezel naar boven en dan kon ik langer beneden blijven.. Dus daar koos ik voor (heus niet omdat ik nog steeds een kater had van de nacht ervoor). We hebben dus nog even op het meer gevaren en hoppa op de ezel, zonder zadel, wat leidt tot goed vastklampen met je benen en het kippenloopje effect spierpijn de dagen erna.. Mijn authentieke bergmeisje begeleidde de ezel naar boven.. Leuk. In de verte hoorde ik de Engelse meisjes gieren. Daarna met de bus naar Chugchilan. Een prachtige omgeving. Ik kan het het best als volgt beschrijven. Men neemt een karton. Daarop maak je met papier machee bergen. Vervolgens laat je je moeder een lappendeken maken van allerlei kleuren groen en allemaal zachte stofjes. Die plak je op je papiermachee bergen. Daarna zet je er kleine poppetjes in met mooie gekleurde kleding en een klein tourbusje met daarin 4 toeristen... Dat is de omgeving van Quilotoa.. Alleen, je komt snel uit dat poppenhuisje als je daadwerkelijk in dat busje zit, want je stuitert echt alle kanten op. Maar dat mag de pret niet drukken. Eenmaal in Chugchilan sliepen we in the black sheep inn hostel. Echt prachtig mooi, met waanzinnige uitzichten! Zelfs als je op de wc zat kon je uitkijken op de bergen. Genieten geblazen (nou ja van die lama kun je ook goed blazen hoor, daar heb je geen uitzicht voor nodig, ha ha)!
De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt in de cloudforest op zo'n 4000 m. hoogte. Ook weer een plaatje van een uitzichten. Echter lagen we telkens overhoop met onze tourguide. Hij snapte niet hoe hij een groep moest leiden en vertelde iedere 5 min een ander verhaal over wat we gingen doen. Ik was het na nog een miscommunicatie ook zat, dus ging naar hem toe om op zijn aller sph's te vertellen waar we tegen aanlopen. Ik was even vergeten dat ik niet in Ned. was, maar te maken heb met een mannencultuur waar machismo nog geldt, dus hij kon het totaal niet aan en liep dan ook uit het gesprek weg. Ok, nou ik had mijn best gedaan. Maar het bleef hoe dan ook een prachtige omgeving, daar heb je geen tourguide voor nodig. We keerden terug en na een uur of 4 hobbelen waren we wederom in Quito.

Terug in Quito vermaak ik me weer met de mensen die ik hier ken. Ik ben naar een modern ballet voorstelling geweest van een balletschool van Ecuador en Argentinie. Was erg mooi!

En, ik zit aan de antibiotica... Ik heb op mijn laatste dag in Curacao een bacterie opgelopen. Er zat een wond op mijn gezicht, waarvan ik dacht dat het een infectie was. Echter het spreidde zich uit en begon me toch lichtelijk zorgen te maken. Op mijn Quilotoa tour zaten Engelse doctoren, die zeiden dat het een bacterie was die besmettelijk is en in andere open wonden gaat zitten, en aangezien ik in de jungle lek gestoken ben...Ja, ook op mijn bil.. Dus nee, het was geen zuigvlek van mijn latin lover zoals velen dachten. Gelukkig is het aan het genezen. Dus op mijn lijstje: enge ziektes gehad, kan ik nu de yes aanvinken, joepie!

En tja.... Na 5 weken Ecuador moet ik dit prachtige land gaan verlaten. Ik vlieg morgen naar Bolivia... En ook al is dat nieuw en spannend en staat er nog meer avontuur op me te wachten, Ecuador verlaten is best jammer... Ecuador is errug leuk. Er is zoveel te doen hier... Ik had hier nog zeker 3 weken kunnen spenderen om nog meer te zien, maar ja, keuzes he, en ik heb het grootste en mooiste gedeelte gedaan en ben alleen maar onder de indruk. De mensen zijn oppervriendelijk. De plaatsjes zijn mooi en heel divers, alles is mogelijk! En na 5 keer Quito heb ik daar ook een eigen plekje gecreerd. Quito, een erg moderne stad met veel bling bling mensen en mooie architectuur. Maar daartegenover staan de bergen, zee en jungle waar alles nog heel authentiek en ongeschonden is. Ecuador, I love it!!! Ik zeg: ga sparen jullie en ga erheen! Ik ga wel mee, want die Cotopaxi zal ik op een dag beklimmen, hoe dan ook!

Verder nogmaals een bedankje voor alle mails namens mij en het internetcafe ' speed internet' . Na Curacao heb ik daar een hele dag gespendeerd aan het beantwoorden van 32 mailtjes, en dat was niet eenmalig! Thanx mijn liefsten!

Ik spreek jullie in Bolivia!!!!!

Take care.

*De volgende foto's kunnen schokkende beelden bevatten. Speciaal voor kijkers met dringende behoefte aan vakantie, wordt afgeraden om de selectie Curacao te bekijken*